28/02/2009

MY NAME IS ASHER LEV

geschreven door:





Schrijver Chaïm Potok (1922-2002)


Vanmorgen heb ik op de Lindenmarkt in Amsterdam het boek: "My name is Asher Lev" gescoord.
Ik ben het boek in het Nederlands aan het lezen, geleend van de bibliotheek:
Mijn naam is Asher Lev.
En ik vind het zo'n schitterend verhaal, dat ik het boek zelf ook wil hebben.
Gewoon, om er strepen in te kunnen zetten, of woorden in de kantlijn. Of om het 4 keer te kunnen lezen.

Nu zag ik het liggen.
In het Engels.

Ik vertelde de koopman, dat ik het in het Nederlands aan het lezen ben.
En dat ik een beetje bang ben, dat ik het in het Engels misschien niet allemaal begrijpen kan.

Hij zei: "Vrouw, je mag het gratis van me hebben. Leg het naast het Nederlands en lees het samen, dan weet je wat je leest.."

Ik heb ook altijd geluk.

Het verhaal gaat over een jongetje, dat leeft in een zwaar orthodox-joodse Russische gemeenschap (de Ladover chassidiem) in Brooklyn, New York en dat fantastisch kan tekenen. Hij heeft een gave. Kan emoties tekenen als geen ander. Alles, werkelijk alles kan hij op papier zetten.
Potok beschrijft het heel boeiend. Ik ben gegrepen door het verhaal...






.

27/02/2009

DE KLANKTOREN







Vanavond heb ik mantra’s gezongen in De Oude Watertoren van Overveen.
De Watertoren is een heel oud (1897) gebouw aan de Zeeweg richting strand.
Remco, een jonge knul van rond de 28, beheert de toren antikraak en organiseert er eens in de maand met mijn nichtje Femke een Mantra- zang- avond.
Nou is dat Mantrazingen dus in die toren en moet je je eens voorstellen hoe mooi dat klinkt. Alsof je in een enorme kathedraal zingt...

Vanavond zijn we met 11 mensen.
Het is koud in de toren.
Remco heeft flink wat houtblokken op de kachel gelegd. Ze fikken als de beste.
Er is gloeiend hete muntthee en ook heeft hij een heerlijke koek gebakken. Overal rondom staan kaarsen te branden. Overal liggen mooie stenen, waaronder bergkristallen en amethisten. Er klinkt mooie hemelse muziek van Ennya.

Hij begint met een meditatie, die hij met zijn jonge stem zo mooi opzegt, dat ik er helemaal ontroerd door raak: “Ik ben de Violette Vlam met de kracht van 1000 zonnen.
Ik ben Liefde, zuiver en puur. Ik ben, die ik ben”. Mooi vind ik dat, dat zo’n jonge jongen zo iets puurs doet, zonder terughoudendheid. Open en klaar.



Dan begint het mantra-zingen.
Een mantra is een tekst in het Sanskriet, waar je dus helemaal niets van verstaat, die je zingt en zingt en zingt, totdat je hoofd helemaal leeg is. Een soort van mediteren, maar dan met zingen.

Een van de teksten is bijvoorbeeld:
“Om bhur bhuva svah, tat savitur varenyam, bargho devasya dhimahi: dhiyo yonah prachodayat”
Nou… kun jij daar een touw aan vast knopen???
Ik niet! En dat is maar goed ook, want juist daardoor kun je je hoofd er lekker leeg mee maken en raak je er allemaal vervelende gedachtes mee kwijt.
Het is een echte aanrader.

Femke heeft een mooie heldere stem en zingt iedere mantra eerst een keertje voor, waarna we met haar mee gaan zingen. Sommigen wiegen een beetje heen en weer...
We staan in een kring, soms geven we elkaar een hand en zingen we een van de mantra’s. Ik zing vanuit mijn hart en stuur jullie allemaal een groot pakket vol liefde.

Ik hoop, dat het aankomt...




Namaste (= ik groet de ziel in jou....)




.

23/02/2009

SLAAAAAAAAP...!



Soms doe je ineens geen oog dicht.
Bij mij is dat eigenlijk... heel vaak...
Me kwaad maken helpt nooit. Ik slaap al meer dan 20 jaar belabberd, dus ik weet allang, dat je kwaad maken niet helpt.
Warme melk met honing voor het slapengaan helpt niet. Een ander kussen helpt niet...
Raampje open, raampje dicht...
Een wijntje helpt niet, een warme douche helpt niet... Ga zo maar door.
Ik heb tot nog toe niets gevonden dat helpt, behalve een slaappilletje.
Maar dat wil ik nou juist niet.
Eens in de week neem ik er een, maar verder niet. Ik durf niet.
Nee... je kwaad maken helpt niet.

Maar ik baal er wel van...

Daarom heb ik me opgegeven bij www.insomnie.nl om te kijken of er iets aan gedaan kan worden. Het is een programma, dat door de Universiteit van Utrecht gratis wordt verstrekt en dat je via je computer doet.
Ik zal laten weten of het werkt.
Ondanks slaapgebrek toch naar de sportschool geweest en...
een "afspraak" met Marjolijn in Noord-Brabant nagekomen.
Zij had ook een zware nacht gehad en we hebben ieder in onze eigen provincie een wandeling gemaakt.
Een half uurtje heen en een half uurtje terug.
Heerlijk gelopen.
Had helaas mijn fototoestel niet bij me. Ik heb toch zoveel gezien.
Maar goed, ik heb fotoos met mijn ogen gemaakt.

En een bosje sneeuwklokjes gescoord:




Aan iedereen die dit leest heb ik LICHT gestuurd. Het gehele uur lang.
Ik hoop, dat je er wat aan hebt.

Nu ga ik even op de bank...

Oh nee, eerst naar de apotheek. De Arimidex is op, dat is mijn hormoonremmer, die moet voorkomen, dat er vervelende hormoongevoelige tumoren in mijn lijf ontstaan.
Het is mijn "Life-line", of zoiets...

21/02/2009

HET EERSTE TERRASJE...



BIERTJE?!


In Molen de Gooijer, aan de kop van de Nieuwe Vaart, bevindt zich een brouwerij.


Het is Brouwerij 't IJ. En ze maken er de lekkerste biertjes van heel Amsterdam.


Wij drinken en 'n Natte en 'n Zatte.


Er zit lekker veel alcohol in!


En koud dat het was buiten. Maar binnen was het propvol, dus we "moesten" wel.
Maar gelachen dat we hebben... En heerlijk gekletst...

Gelachen hebben we

maar we zouden niet vergeten dat
we hebben gelachen, gelachen hebben
we veel en dat zal ik niet vergeten
want we hebben gelachen en veel hè?
en dat zullen we nooit vergeten om-
dat we zoveel gelachen hebben en dat
niet vergeten gvd wat hebben we gelachen
en niet en nooit vergeten dat we zo
hebben gelachen omdat we samen waren
en zoveel gelachen hebben dat we
het nooit zullen vergeten

Bert Schierbeek

20/02/2009

NIET ALTIJD "HIGHBROW"...




Ik ga jullie een geheim vertellen.
Niet doorvertellen, het gaat verder niemand iets aan….
Het gaat over iets wat ik doe.
Ik doe het stiekem.
De gordijnen gaan dicht.
Het licht in de voorkamer gaat uit.
De schuifdeuren dicht.
De stekker van de telefoon er uit.

Een wijntje en een stukje kaas.

En dan……….
Niet doorvertellen, hoor!
Het is te erg.
Weet je zeker dat je het niet doorvertelt?

Daar gaat-ie dan:

IK KIJK ELKE WEEK NAAR HET SCHAEP MET DE 5 POTEN!!!

Nu heet het vervolg op de serie: “Het Vrije Schaep”, dat zich afspeelt op een camping met die naam.
Heerlijke rollen van goeie acteurs, die zich bekwaamd hebben in het plat-amsterdams praten.
En daarmee verrukkelijk tegen elkaar tekeer gaan.
Er worden in elke aflevering 3 liedjes gezongen: gouwe ouwes uit de Hollandse platenkoffer, waar niet aan getornd is. De serie is geschreven rondom die liedjes.
Bijvoorbeeld: Ik ben gelukkig zonder jou van Conny van den Bosch
of: Pastorale. Prrrrachtig duet van Loes Luca en Pierre Bokma.
Het leukste vind ik de acteur die Arie speelt. Een beetje simpele man, maar recht voor z’n raap en goudeerlijk. Ik ben z’n naam even kwijt. Zoek ik nog op.
Oh ja: Ton Kas. Zalige rol heeft-ie.

Ton Kas staat rechts op de foto.
En hier met Jenny Arean, die zijn vrouw speelt:



(die zonneklepbril!!!)

klik even op: Een man mag niet huilen dan kun je 'm zien zingen. En de 3 andere hoofdrolspelers: Pierre Bokma, Marc-Marie Huibrechts en Laus Steenberge, ook niet de minsten...

Nou… dat was het geheim. Je moet er tegen kunnen. Tegen “Het vrije Schaep”
En ik kan er tegen!! Ik lig elke keer in een deuk!
Niet verder vertellen hoor…
Enne… vanavond ben ik “niet” thuis… Al weer de laatste aflevering.
Wat jammer...

KLIK OP:

liedjes van het Vrije Schaep

19/02/2009

MONUMENTJE VOOR JAN





Vandaag, 19 februari, zou Jan 63 jaar geworden zijn...

Dit zijn herinneringen aan mijn zwager Jan Schavemaker.
Hij leefde van 19 februari 1945 tot en met 3 april 2001
Hij was getrouwd met mijn zus Aja. Helaas gingen zij scheiden.

Jan was één van mijn beste vrienden, vanaf dat hij Aja leerde kennen, tot nu toe. Ik mis hem nog steeds.



Wat is er gebeurd?
Hij speelde met een hoge golf aan het strand van Ghana, op de dag voor zijn vertrek naar Nederland. Hij lachte en sprong. De golf pakte hem op, gooide hem met een smak op de bodem van de zee en daar brak Jan zijn nek.
Wilma, zijn vriendin, miste hem, zocht hem, vond hem en zag, dat hij geen adem meer kon halen. Ze gaf hem mond op mond beademing. Er kwam een ambulance, die hem naar Accra bracht. Hij werd nog steeds beademd, want ademen kon hij niet zelf. Tot aan zijn dood toe heeft hij dat niet meer zelf gekund.
In Accra konden ze niets voor hem doen, hoge dwarslaesie, en dus is hij, via Zwitserland naar Nederland gevlogen, naar het AMC.
Daar heeft hij nog een week geleefd. Met beademing en operaties, die niets opleverden.
Communiceren was alleen mogelijk door met zijn oogleden te knipperen. De alfabet-methode.
Op die manier heeft hij van iedereen afscheid kunnen nemen.
Op die manier heeft hij zijn vriendin ten huwelijk gevraagd en zijn ze midden in een van zijn laatste nachten getrouwd.
En op die manier heeft hij te kennen kunnen geven, dat hij dit geen manier van leven vond en zo niet langer wilde leven.
" …dit is geen leven, vertel iedereen, dat ik er in berust. Einde van een lijdensweg…"
Dus is op dinsdag 3 april op zijn eigen uitdrukkelijk verzoek de stekker eruit gehaald en is hij gestikt, maar dat heeft hij niet gemerkt, want hij was zwaar verdoofd.




Wat was Jan voor iemand?
Jan was een man, die enorm en met volle teugen van het leven genoot. Hij was groot en beweeglijk. Viel onder andere over snoeppapiertjes op het ijs, waardoor hij een aantal keren zijn arm uit de kom had, zijn knie verbrijzelde, zijn heup brak. Hij werd een brekebeen genoemd, maar dat was hij niet: hij was kinderlijk en geweldig enthousiast in alles wat hij deed. Zijn ongelukken werden veroorzaakt door de euforie over de schoonheid van het leven.
Fietste even gauw rond een rondje Noord-Holland (arm), rende even gauw de Ronde Hoep (heup), schaatste als er een beetje ijs lag als eerste op de Vinkeveense Plassen (knie) en dat alles met van die lange benen en lange armen.
Hij deed 2 keer mee aan de Elfstedentocht, helaas niet uitgeschaatst, want... arm uit de kom.
Hij kwam vaak Monopoly spelen en kon absoluut niet tegen zijn verlies, waardoor we juist gingen samenspannen om hem uit zijn vel te laten springen. Dan noemden we hem "Schavelaar", waar hij he-le-maal niet tegen kon. We dronken daar altijd grote hoeveelheden witte Elzas wijn bij. En aten chips, veel chips.
Hij stopte met roken en deed dat zo enthousiast, dat hij kilo's kauwgommetjes at en liters water dronk, om maar van die Zware Van Nelle af te komen. Wat hem overigens prima is gelukt, want als hij zich iets voornam, dan lukte hem dat!
Hij kon enorme hoeveelheden eten verstouwen. Toen hij een keer kwam eten, vroeg hij na de maaltijd: "Lekker voorgerechtje, wat is het hoofdgerecht?". Toen heeft hij nog 2 rollen beschuit met kaas verorberd.



Jan ging graag met ons mee op kroegentocht in Amsterdam, dat wil zeggen, als hij kon, want hij werkte 's avonds bij Het Parool en de Volkskrant. Hij was voor journalisten de link met het thuisland, want hij nam er de telefoon op. En hij was degene, die elk gesprek eindigde met "DAGDAG!"
Ik zie hem nog staan met een pilsje in zijn hand in één van de P- cafés: de Pool, of de Pels, of de Pieter, of de Prins. Dat waren onze verlengde huiskamers.

Hij noemde mij altijd óf Loetepetoetje óf Girlie.
Toen we een keertje met zijn allen naar het strand gingen om te zwemmen zei hij: "Je ziet er mooi uit, Girlie"
Dat vond ik toen wel fijn, want ik was maanden bezig geweest om af te vallen.

Heb ik al gezegd, wat een levensgenieter hij was?
Alles wat hij deed, deed hij met 100%. Hij hield van zingen, vooral (met een slok op) van Gregoriaanse kerkliederen, die hij als koorknaapje moest zingen, en dan samen met zijn broers. En dat waren er nogal wat, want ... katholiek!

Hij was één van de eersten, die ik kende, die een computer had. "Wat wil je daar nu mee, Jan…" vroeg ik hem. Hij antwoordde :" Daar kun je ál je adressen in opslaan. En recepten in bewaren. Reuze handig."





Hij woonde op de M.S. PAX, een Rijnaak, die in de Amstel, vlak bij Carré lag. En er nog ligt, vlak bij de Sarphatibrug.
Toen we er langs voeren tijdens de uitvaart in een groot schip met de kist, waarin Jan op de voorplecht, stopten we midden op de Amstel bij zijn boot en iemand op de M.S. PAX liet een aantal malen de scheepshoorn klinken. De buurvrouw had honderden bossen bloemen op het dek gezet en er hing een zwarte vlag, halfstok. Daar kan ik nu nog om huilen. We waren er allemaal stil van, de boot helde naar één kant over, omdat iedereen de M.S. PAX groette vanaf het water.
En daar voeren we weer verder met Jan, over de Amstel naar Zorgvlied. Heel indrukwekkend. Veel tranen.

Dat was mijn grote vriend Jan.
Hij is begraven op Zorgvlied. Er waren wel 300 mensen met evenzovele bossen bloemen op de begrafenis. Daar had-ie om gevraagd: veel mensen en veel bloemen.

Ik denk nog vaak aan hem, vooral als ik mezelf betrap op lethargie. Verdikkeme, denk ik dan: leef er op los, doe er wat aan. Denk aan Jan.

Dagdag, grote, lieve Jan.
Jou wil ik graag nog een keertje tegenkomen en dan wel honderd flessen Elzas drinken en 50 rollen beschuit met kaas eten en ik zal je laten winnen met Monopoly! En we worden dronken en zingen liederen uit de Matthäus-Passion en de tranen zullen over onze wangen biggelen. Dat mag!
" M U Z I E K H A R D E R ! "
Ik ben niet de enige, die je mist, dat weet ik.
Dagdag. Jan, bravooooooooooooooo!



Er is een boom geveld
met lange groene takken.
Hij zuchtte ruischend als
een kind
terwijl hij viel,
nog vol van zomerwind.


Vasalis.


Klik op " M U Z I E K H A R D E R ! " voor Erbarme dich van J.S. Bach, de muziek waar Jan het meest van hield...

18/02/2009

HOERA... ZE IS ER WEER!


HOERA… ZE IS ER WEER!!

Wellicht weten jullie, dat ik op een koor zit: Vrouwenkoor Malle Babbe..
Gedirigeerd door Leny.
Nu is Leny begin november heel lelijk gevallen. Ze hield er een verbrijzelde elleboog aan over. Na opereren en heel lang heel veel pijn en narigheid is ze langzaamaan weer aan de betere hand… en vanmorgen zat ze weer in het zadel.
Yes!
Leny is er weer!!

We beginnen meteen met een paar liederen, waar een grote dankbaarheid vanaf spat.
En dat mogen we ook wel zijn…
DANKBAAR voor al de goeie dingen die in ons leven gebeuren.
En dit is er een van.
Als Leny zwaait, zwaait er licht naar binnen.
We zingen een lied, dat in 1849 geschreven is en omdat de tekst niet echt je-dat is heeft Leny er een jaar of 20 (?) geleden een hele andere tekst op geschreven.
We moeten het lied licht als muisjes zingen en warempel, het gaat nog over muisjes ook:

WIE SLUIPT DAAR DOOR HET STRUIKGEWAS?


Er waren eens twee muisjes, trippel-trap,
die smulden bij Jeanne van de gortepap.

Ze knabbelden van kaas en korstjes brood,
ÓÓÓÓÓ wat werden die kleine muisjes groot.

En moeder muis werd óóóóó zo bol,
en op zekere dag was het hokje vol.

Wel veertig muisjes sprongen rond,
ÓÓÓÓÓ, wat rook dat hokje naar muizenstront!

De hele Olieslagerslaan
was bijna van de stank vergaan.

Wie sluipt daar door het struikgewas?
Dat is Jeanne de Wit met een g r o t e tas.

En weldra sprongen ze vrolijk rond.
Nu stinkt het in de Hout naar muizenstront.

Leny schreef het destijds voor het huwelijksfeest van de Jeanne, die in het liedje genoemd wordt.

De aanwijzingen die Leny geeft zijn heel bijzonder:

- Kijk bij het woordje “freundlich” je buren even vriendelijk aan. Echt je zult er geen spijt van krijgen.
- Ga zitten alsof je achter een drumstel zit, baldadig met een beetje spektakel…
- En nu pak je de meest waardevolle Stradivarius van zolder en je zingt alsof je deze viool in handen hebt…
- Voor Rosmarie gaan we een dromerig Zwitsers liedje zingen: kijk… dit is de tekening die ons Mary er bij heeft gemaakt.



- Wie ein Rubin: zing, alsof je een schitterende doos kleurpotloden voor je verjaardag hebt gekregen en Oh! Wat ben je er blij mee!

Wat een heerlijke feestelijke ochtend. Wat een volle teugen...



Straks fiets ik naar koor-vriendin Paula, die vorige week met de gladheid onderuit is gegaan en haar schouder heeft gebroken. Fietstochtje naar Vogelenzang…

Waar zouden we zijn zonder ...
Vrouwekoor Malle Babbe (klik)

Als je een beetje door de site van Malle Babbe navigeert kom je terecht op: geluidsfragmenten.
Luister maar even.
Echt mooi... je zult er geen spijt van krijgen!

17/02/2009

OVER DE LIEFDE




Ik ben geabonneerd op een leuk fenomeen: dagelijks krijg ik gratis een mooi gedicht toegestuurd.
De site die dat voor me doet is: About.com
Je dient een beetje binnen die site te navigeren om uiteindelijk terecht te komen bij Daily Classic Poem

Nu was ik daar binnen die site even aan het snuffelen.
Bij About.com werkt een team dat van alles en nog wat opzoekt: gedichten, quotes, cute quotes, top 10 quotes.
Ja, een beetje gek, dat het hier allemaal in het Engels staat, maar dat is pure gemakzucht van me.
Ik heb even geen zin om het te vertalen.
Later, als ik groot ben, en ik heb er wel Zin in.... dan....
Maar nu even niet.

In ieder geval, waar het nu om gaat in die site en wat was het nou ook al weer, wat ik hier wilde zetten...? Oh ja, de top 10 van de mooiste liefdesgezegdes...



Hier is die:


1. Alfred Lord Tennyson


It's better to have loved and lost, than to have never loved at all.

2. Richard Bach


If you love something, set it free; if it comes backs it's yours, if it doesn't, it never was.

3. Cinderella

Do you love me because I am beautiful, or am I beautiful because you love me?

4. Joan Crawford

Love is a fire. But whether it is going to warm your heart or burn down your house, you can never tell

5. Theodore M. Hesburgh


The most important thing a father can do for his children is to love their mother.

6. Lisa Hoffman


Love is like pi - natural, irrational, and very important.

7. Mother Teresa

If you judge people, you have no time to love them.

8. Philip Barry


Love: Two minds without a single thought.

9. Albert Einstein


Gravitation can not be held responsible for people falling in love.

10. Mark Twain


Love: The irresistable desire to be irresistibly desired.


Waarbij ik die van Albert Einstein aan Henry opdraag....

De foto helemaal bovenaan is overigens door hem gemaakt in Glastonbury waar we op bezoek waren in de Secret Garden van Chalice Wells.
Als je ooit in de buurt bent... dan kun je je daar spiritueel helemaal laven...


14/02/2009

EEN HALF UURTJE HEEN EN EEN HALF UURTJE TERUG...

Eerst een half uurtje heen...

Jas aan, gek hoedje op, das om...
Ik doe de deur dicht en loop meteen rechtsaf langs het water. (Ik woon aan de rand van de stad aan een grachtje) richting Overveen. Het is een wandeling, die ik vaak maak. Niet te lang: een half uurtje heen en een half uurtje terug. Precies genoeg om een winterdepressie tegen te gaan. Buiten zijn, dat is de truc!
Al het LICHT pakken, dat je pakken kunt! Daar gewoon hebberig in zijn...




Ik houd er van om langs het water te lopen. Ik ben dan ook aan het water geboren: aan de oever van het riviertje de Waver op nr. 11 in Ouderkerk aan de Amstel.
Weerspiegelingen: ik houd er van, vooral als het rustig weer is en er geen rimpeling te zien is.
De lucht wordt dan zo mooi en diep in het water weerspiegeld.
Hier zie je het kerkje van Overveen, waar ik 8 jaar tegenover gewoond heb.





Langs het huis, waar ik van mijn tweede tot mijn 11de gewoond heb: Korte Zijlweg 27 in Overveen.. Mijn broertje werd hier geboren toen ik 3 was en ik riep uit het raam:
"Ik heb lekker broertje, jij niet!!






Dan loop ik weer verder richting Elswout. Vandaag ga ik daar niet naar toe. Op zondag is het er te druk. Maar mijn zus Aja woont in de buurt, dus....even een glaasje drinken. De foto is een beetje raar en bewogen, maar ja... we zijn allemaal een beetje raar en bewogen, dus... ik zet 'm er toch op.






Langs het huis van mijn beste vriendin Neeltje. Dit was vroeger een bollenschuur. Zij bewoont het voorste gedeelte. Hoihoihoi!!! Na een verblijf van 3 maanden in Hongarije komt ze weer terug!
Neeltje... rijd voorzichtig en kom weer gezond thuis. dan gaan we het leven pakken. Het eerste wat we doen is een lekker glas FRAMBOZENSAP halen bij B&B!!!





En dan weer terug, een half uurtje lopen...
De knotwilgen op weg naar huis. Die staan er al zo lang ik me kan herinneren.
Op de Brouwersvaart heb ik leren schaatsen. Mijn vader bond me Friese doorlopertjes onder, gaf me een stoel (ijsrollator...) en daar ging ik: links-rechts...kras-kras...





EN TOT SLOT...
bijna thuis met in de verte de Groote Kerk van Haarlem. Ik sta op de Kousebandbrug. Henry en ik geven elkaar hier altijd een zoen. Eerlijk gezegd: dat doen we op iedere brug.



De kachel gaat aan.
De thee wordt gezet.
Drie kaarsjes aan.
Warmte en Licht.
Dat is al.

LECHAJIEM




Mijn dochter Roosje heeft EEN NIEUWE STUDIO aan het Westerdok in Amsterdam! Schitterende plek aan het water, prachtlokatie...
De ramen zijn enorm hoog.
Op de ramen zijn The Oblique Strategies van Brian Eno en Peter Schmidt geplakt.
Het zijn 100 oplossingen, waaruit je kunt kiezen, als je een dilemma hebt.
Nu heb ik er natuurlijk foto's van gemaakt, dus ik weet wat de 100 doorzichtige strategieën van Eno en Schmidt zijn, maar op internet kon ik ze niet vinden. Eigenlijk ben ik er te lui voor, om verder te gaan zoeken. Of te gemakzuchtig. Ik heb ze immers op foto.
Wat ik wél heb gevonden is een site, waarbij je op een kaart kunt klikken, die de oplossing geeft voor het probleem, dat je hebt. En die oplossing is er dan een van The Oblique Strategies.
Klik er maar op en kijk of het je bevalt.





Vrijdag ben ik in de Nieuwe Studio van Roosje langs geweest. Mooie ruimte… We hebben er samen geluncht. Stagiaire Maël uit Bretagne was er ook bij. Ze is pas jarig geweest en trakteert op Bretonse koek, die haar oma gestuurd heeft…
Ik ben trots op mijn dochter, dat ze dit bereikt heeft. Ze is grafisch vormgever en werkt kei- en keihard. Geweldig! Petje af, Roosje! Oftewel: Chapeau...

Kijk… hier sta ik te fotograferen…



In de middag ben ik, op weg naar Henry, naar het Joods Historisch Museum geweest.
Er is een prachtige expositie van foto’s van Bert Nienhuis. Ik vond het schitterend…
Die man die kan mensen zo prachtig neerzetten, daar word je helemaal stil van. Verder natuurlijk ook in de oude sjoel rondgebanjerd. Ik zou wel wat muziek willen horen, mooie opnames van Philip Bloemendal bijvoorbeeld.
Ik heb mezelf een Chai kado gedaan, om aan mijn nek te hangen. Het is een hebreeuwse letter en die staat voor: LEVEN! (Denk maar aan Lechajiem)
Dit om me steeds er aan te helpen herinneren:

IK GA VOOR HET LEVEN!



Lechajiem voor jullie allemaal. Maak er wat van. Pluk de dag. Zing een lied.
Maak een sprongetje. Aai de kat. Geef je lief een kus.
Lechajiem!

12/02/2009

OP STAP...


Vanmorgen heb ik me rot geraced naar het station.
Was veel te lang bezig met het opzoeken van plaatjes, mailen, lezen, reageren...
Sjongejonge, wat een stress.
Maarrrr, het is gelukt!
Ik was op tijd op het perron (met koffie!) en Joke stond me al op te wachten.
We zijn een dagje uit geweest.
Donderdag is onze uitgaansdag. Soms doen we dat samen.
Vandaag zijn we naar Alkmaar gereisd om naar een tentoonstelling in het Stedelijk Museum aldaar te gaan.
Macht en Mystiek. Egmond in de Middeleeuwen. Mooi gedaan. Het betrof hier vooral de abdij en het kasteel bij Egmond. Spullen die in de plomp waren gegooid, oude handschriften, schilderijen, muziek (jammer, dat een gregoriaans gezang werd afgekapt, echt zonde) architectuur.
Interessant, te meer omdat we een paar jaar geleden op de plek zijn geweest, waar de kapel heeft gestaan.
Die is ooit verwoest, maar er is een mooi hof in de plaats gezet, waar elk jaar ter gelegenheid van de hemelvaart van Adalbertus een processie wordt gehouden.

De minitentoonstelling, écht mini, over Charley Toorop boeide me eigenlijk meer. Een paar mooie foto's van haar van Eva Besnyö, een filmpje en een paar schilderijen.
Less is more, zeg ik altijd maar...



Uiteindelijk aan de pannekoek ergens in het centrum. En heerlijk kletsen en lachen.
Filosoferen en luisteren.
Joke is altijd een en al enthousiasme. En wijs.

Ik had geen fototoestel bij me: "Lekker rustig" zei ze....

02/02/2009

KNIPKAARTKOOR

In Haarlem wonen heeft zo zijn voordelen.

Afgelopen zondag was de eerste zondag van de maand.
Dus: Knipkaartkoor in het gebouw van Zang en Vriendschap in de Jansstraat!
Iedereen van 8 tot 80 uit het gehele land mag dan komen zingen onder de bezielende leiding van Leny van Schaik.
Nu was Leny begin november heel lelijk gevallen met als gevolg een verbrijzelde elleboog. Aiaiaiai... wat heeft ze een pijn gehad. Vreselijk!
Maar een succesvolle operatie, heel veel steun en liefde van (onder andere) de 3 M's:
Maria, Marijke en Mary is ze er weer langzaam bovenop gekrabbeld en afgelopen zondag was de EERSTE keer na de val, dat ze weer kon komen zwaaien.
En goed dat het ging!
Je ziet natuurlijk wel, dat de arm nog niet helemaal genezen is, maar het ging al met al fantastisch.



Ze was helemaal in vorm en om het in onvervalsd Nederlands te zeggen:
"Back in the sadddle again!"
Helemaal weer Leny: vol energie en humor.

Henry werd naar voren geroepen om een lied te zingen.
Hij schrok zich rot, omdat hij het lied net voor het eerst hoorde. Maar lef heeft-ie! En hij zong de sterren van de hemel met "Keep that wheel a-turning". Met de andere mannen zong hij later ook nog een mooi lied, over dat je nooit alleen loopt. Hij staat rechts met het rode overhemd aan:





Ik zag, dat er een schaatslied in de map zat, dat we ook met Malle Babbe zingen en ik hoopte al, dat het nu uitgekozen zou worden. We waren namelijk met 6 Malle Babbes, dus zou dit lied meteen goed gaan...
En ja hoor: "Kent iemand dit lied?"
6 Malle Babbes sprongen op en al "schaatsend" liepen we in een rijtje door de zaal terwijl we dit lied van Willem Wilmink zongen:

Zeg, moet je horen, het heeft weer gevroren,
de ijsbloemen staan op de ruit.
Sneeuw hoor je kraken op straten en daken,
de bomen zijn wit als een bruid.

Schaatsen gaan krassen op sloten en plassen
en overal helder geluid.
Kind'ren in groepen, ze spelen en roepen
en één duwt een stoel voor zich uit.

Warme gezichtjes en ogen als lichtjes,
van meisjes die lachen en doen.
Wanten met duimen en mutsen met pluimen
in rood en in geel en in groen.

Ginds rijden knullen met halen en krullen,
maar eentje valt flink op zijn snuit.
Iedereen vindt er vermaak in de winter,
maar nu is ons liedje dus uit.

De foto is een beetje onscherp, maar ja... we waren dan ook aan het "schaatsen"!



Heerlijk was het weer, eindelijk Knipkaartkoor!
En ze kwamen uit het hele land: Arnhem, Groningen, Utrecht...



In Haarlem wonen heeft zo zijn voordelen.

JUUL



"Enkeli ja lapsi iso"


Juul is overleden.


Wat is dat allemaal snel gegaan: ik zag haar een paar maanden geleden, in oktober op het parkeerterrein van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Zij had net een gesprek gehad over wel of geen chemo en ik ging ter controle. Alles leek goed te gaan. Ze liep welgemoed aan de arm van haar kersverse echtgenoot mijn kant op. Heur haar, dat mooie lange zwarte haar, had ze uit voorzorg al laten millimeteren. ’t Stond haar eigenlijk best goed.
Ze liepen er niet eens zo ongerust bij. Vol energie, goede moed ook.
Maar de arts had nog niets gezegd over wel of geen chemo. Ze wisten nog niets. Dat is wel akelig, dat ze zo in het ongewisse werden gehouden. Bij het AvL konden ze toen nog niet zeggen wat de beste behandelmethode was.
Maar niet lang daarna kwam ik in haar winkeltje en was de kuur begonnen. Ze droeg toen een mal petje, want het haar was er toen al helemaal af. Ook dat petje stond zo gek nog niet.
Maar de wenkbrauwen en wimpers waren ook weg en dat maakt het wel extra kaal…
Het winkeltje kon ze eigenlijk alleen maar runnen met behulp van vrienden.
Ridi heeft haar heel veel bijgestaan. Die was inmiddels zelf al bijna winkelier…

Vlak voor de kerst was ik nog even bij Juul. Even dag zeggen. Even gezellig achterin aan de tafel zitten kwekken. Ik vond haar toen niet goed. Wel opgewekt, maar zo opgeblazen in haar gezicht… Ze liet haar kale koppie zien. Ook dat stond haar wel. Als je hoofd de juiste vorm heeft staat alles je, ja toch?

In januari ging het ineens bergafwaarts. Het winkeltje was meer dicht dan open.
En vorige week: Gesloten. Excuses voor het ongemak.
Hoezo ongemak…
’t Is vreselijk, dat ze er niet meer is.
Donderdag gaan we haar met z’n allen…
Ik moet er niet aan denken.





me rakastaa sinä, Juul...
nukkua pehmeällä

even een moment van stilte:
Kol Nidrei (klik)