29/06/2012

Mantra's in de Klanktoren.

.

Eens per maand zing ik met een groepje enthousiastelingen mantra's in de watertoren van Overveen. In de duinen...
Die watertoren is, sinds we daar zingen omgedoopt tot: Klanktoren.
De klank is ongelooflijk mooi en helder en vol.

Mantra's zijn liederen, meestal in het sanskriet, die je niet verstaat en die daarom voor jou niet afleidend zijn, waardoor een soort van meditatie ontstaat. Je zakt er lekker in weg. Je denkt aan niets meer. Zelfs niet meer aan je liefje.

Stel je maar voor: je zingt "om bhur bhuva swaha tat savitur varenyam".
Kun jij daar een touw aan vast knopen?
Ik niet!
Wil je een kort stukje horen? Klik dan hierop:



Het is een opname van gisteravond, toen we 108 keer deze mantra hebben gezongen. In de Klanktoren. 
Femke heeft een ketting met 108 houten kralen, dus we hoeven niet te tellen...
Je kunt ook op het filmpje gedeeltes van de toren zien. Prachtig gebouw.
Dit is 'm van buiten, de watertoren van Overveen uit 1898:



Als je een keertje zin hebt om mee te zingen: you're welcome!

Namasté!

.



28/06/2012

Op bezoek in Brabant

.
Misschien...
later...
als ik heel oud ben...
dat ik dan...
zomaar in Brabant ga wonen...


Kan natuurlijk ook ergens anders, bijvoorbeeld ergens in Zweden.
Of wat dacht je van Zuid-Limburg?
Of in Zwitserland... daar in de bergen is het wel heel erg mooi!
En zo kan ik uren dagdromen over verre stranden en schitterende vergezichten.

Dinsdag was ik bij Klaproos op bezoek in het mooie zuiden van Brabant.
Klik en lees maar: Klappert


Gezellig en Brabants. 
Brioches plukken.
Koffie aan de tuintafel in het zonnetje in de tuin van Klaproos.


Wandelen met de kleine Cuiza.
Picknicken in de weidsheid of is het wijdsheid.
In ieder geval mooi en zuiver om via het blog zo'n fijn vriendinneke te hebben!


Vrijreizen, lekker ver weg naar Brabant...
Of Roosendaal, Gieterveen en Evergem...
Lang leve het weblog!


Foto's: Marlou

.


27/06/2012

Tapijtje

.



Kijk eens wat een lekker tapijtje...
Het voelt heerlijk als je je handen er op legt.
Maar het is niet de bedoeling dat het blijft liggen.
Even een logje erover en dan wordt het tapijtje in een hoekje in de tuin gedrapeerd.

Het begint allemaal zo:



En langzaamaan wordt de plant mooier en mooier. Zwaar van bloemen staat die daar te pronken.
En is in en in gelukkig.
En ik ook, als ik er naar kijk.
"Oh, wat ben je mooi", zing ik af en toe.
En dan beginnen de bloemen een beetje te trillen van genot. Jaha, ik zie het heus wel...
En het is echt waar.
Als je het niet gelooft kom je volgend jaar maar even kijken.
Want elk jaar word ik verwend met honderden bloemen!!


.




26/06/2012

Malle Babbe 30 jaar

.

Het concert is dan weliswaar niet door gegaan, maar dat betekent niet, dat we geen aandacht hebben besteed aan Vrouwenkoor Malle Babbe 30 jaar!
Het bestuur is bij elkaar gaan zitten en heeft tóch een feestje bedacht in de vorm van een aubade voor de deur bij onze geblesseerde dirigent.
Ze weet van niks als we zaterdagmiddag om half 5 vlak bij haar huis verzamelen en met spandoek en al zingend haar straatje in lopen.



Koorlid Ina Koolmeijer heeft een gaaf feestlied geschreven én vierstemmig gecomponeerd.
Hier is een kleine ietwat rommelige, maar heel feestelijke impressie van een stukje van het lied, zoals we dat zongen in het straatje van Leny:


"MALLE BABBE 3O JAAR, 30 JAREN MET ELKAAR"

Leny is ontzettend blij en verrast als wij bij haar voordeur stoppen en even later wordt er in het zonnetje een stoel neergezet met een fijn zacht kussen voor de arme elleboog. De dirigent neemt plaats, we zingen haar nog eens toe en dan krijgen we een heerlijk glaasje prosecco en proosten alsnog op de jarige MALLE BABBE, want 30 jaar is natuurlijk niet niks!



Het concert gaat heus wel door, alleen weten we nog niet wanneer!
Eerst moet Leny maar eens helemaal beter zijn. Dus... Leny! Beterschap...


.

25/06/2012

Pier Prosper...

.

Er is er een jarig hoera hoera...
Dat kun je wel zien, dat is....


Pier!!
Vandaag 6 jaar geworden.
Gefeliciteerd, kleine kapitein...


Tot vanmiddag...



foto: Omaloutje
.

22/06/2012

Empty nest...

.
Het is zo akelig stil vanmorgen in de tuin.
Ik mis iets.
Maar wat???
Ineens weet ik het! De vogeltjes!! Ik mis het af en aan gevlieg van de kleine koolmeesjes.
De oudertjes die dagen lang hun kroost voeren met wurmpjes en rupsjes...
Kijk... dit zijn de jonkies, een week geleden geportretteerd:

Het zijn er vier. Ze gedijen goed en worden uitstekend verzorgd. De poepjes worden weggedragen en het nest ziet er schoon en zacht uit.
Maar ja... vanmorgen dus... het is me te stil. 
Dus ik pak de trap en ga kijken: EMPTY NEST!!!
Ze doerakken zijn zonder dag te zeggen uitgevlogen.
Ik had ze graag willen uitzwaaien, maar geen idee waar ze nu zijn.

Het ga jullie goed! Pas op katten en gaaien en eksters. Die zijn niet te vertrouwen!

Ik heb het mezenkastje er meteen afgehaald. Mooi dat het nestje is.
Maar ja... het moet er uit en het kastje moet schoongemaakt voor de volgende huurders. En het is maar goed ook, dat ik het schoonmaak, want het krioelt onderin van de maden. Bah! Dat vind ik smerig. Ik weet dat je er mee kunt vissen, dus ik mieter ze meteen de gracht in. Voor de vissen!

Als je goed kijkt kun je ze hier nog zien wurmelen:


Tot volgend jaar! Dan mogen jullie het nestje weer huren. 
En dan kan ik weer genieten van dit mooie, prille leven!
Laatste foto van één van de oudertjes, die ik nog nét heb kunnen snappen...





Foto's: Kloostra en Witzel 

.






21/06/2012

Nieuwe schoenen.

.
Toen ik nog juf was deden twee meisjes een dansje voor me.
Ze hadden het in de pauze op het plein geoefend.
Er zat een liedje bij:

k Heb nieuwe schoenen schoenen
k Heb nieuwe schoenen schoenen
k Heb nieuwe schoenen schoenen

Daarbij sprongen ze een beetje in het rond. Sloeg nergens op, maar ik vond het wel grappig en: nu na 10 jaar hoor en zie ik het die twee meiden nog doen. Mirjam en Inge waren het...

Ik moest er vanmiddag aan denken.
Ik fietste naar De Zilk op mijn nieuwe fiets!
En onderweg zong ik zo nu en dan: 'k heb nieuwe nieuwe fiets, 'k heb nieuwe nieuwe fiets.


Hij rijdt als een trein, vooral nadat Henry 'm helemaal bijgesteld heeft.
Alvast voor ons rondje Bodensee, dat we over een paar weken gaan fietsen!
Onderweg had ik alvast een voorproefje van de Bodensee, maar dan bij het Leyduin. De stilte is daar zo diep en mooi. Dan moet je wel even vaart minderen en afstappen...





(foto's: Marlou Witzel Uhl)

.


20/06/2012

Lou is lui...

.

Hai luitjes thuis...
Ik houd even een dagje pauze.
Vond op het internet een mooi plaatje en dat geef ik jullie mee:



Knoop dat maar in je zakdoek!
Morgen ben ik er weer, hoor.
Verder alles kits...

.

19/06/2012

CONCERT MALLE BABBE AFGELAST!

.
Oh oh, wat een verdriet...
Ons lustrumconcert van komende zaterdag is afgelast.
Het gaat niet door.
Waar we maanden voor gerepeteerd hebben gaat NIET door!!!



Hoe komt dat?
Dat zal ik vertellen:
Onze dirigent Leny heeft afgelopen zaterdag een rotsmak gemaakt, heeft haar linker elleboog gebroken (rechter elleboog al twee keer!) is in het ziekenhuis terecht gekomen en geopereerd.
Het zit er niet in, dat ze aanstaande zaterdag het concert van het 30-jarige Vrouwenkoor Malle Babbe kan komen zwaaien. Ook kan ze geen piano spelen en zeker niet de accordeon hanteren.


Dus de armen zo omhoog... dat zit er voorlopig niet bij...
Ohoh, wat een narigheid.
Nu ligt ze weliswaar weer thuis, maar toch, ontzettend te balen en is ze een zielig vogeltje!!

Lieve Leny, beterschap en dat je maar gauw weer mag komen jubelen met ons allemaal...



foto: Henry Kloostra

18/06/2012

Gevelgedicht

.
Enige tijd geleden stuurde Henry een gedicht in voor de bundel "Eilander gedichten".
Hij woont namelijk op een van de Oostelijke Eilanden in Amsterdam.

Wittenburg 2009

Het oproer ten einde
voedsel voldoende
weinig te wensen
maar onrust blijft.

Geld op de bank
auto, vakantie
leven en lachen
vrienden genoeg.

Blond werd kleur
buren ontwijken
kijken uit ramen
sluiten de rijen

Henry Kloostra 2009

Er staan mooie gedichten en afbeeldingen in de bundel. Een gaaf schilderij van de Oosterkerk van Aat Veldhoen, die het gebouw vanuit zijn badkamer kan zien. 
Gedichtjes van kinderen, van hele oude mensen. Schitterende fotoos van Henry, die behalve dichter ook fotograaf is. De inwoners van de Oostelijke Eilanden hebben zich van hun beste kant laten zien. Mooi bundel!

En nu komt het: op een dag belt Wil Merkies, de samensteller van de bundel, en verrast Henry met de mededeling, dat een gedeelte van zijn gedicht op een gevel tegenover het Scheepvaartmuseum in Amsterdam geplaatst gaat worden. Grote trots en vreugde!

Hier een foto van de voorbereidingen:


De letters worden een voor een op de gevel gezet. Op ongeveer 5 meter hoogte.
Vrijdag 15 juni 2012 verschijnt er een groot artikel in Het Parool:


En om 17 uur op diezelfde dag is de feestelijke onthulling van het gevelgedicht. Van heinde en ver komen belangstellenden toegestroomd. Het is gelukkig net een tijdje droog... het feest kan beginnen.
De wethouder van Kunst en Cultuur houdt een openingswoord, Wil vertelt hoe een en ander tot stand is gekomen en de dichter zelf, Henry dus, vertelt wat volgens hem poëzie is en draagt het volledige gedicht voor.


Er is applaus en er zijn bloemen en het is een en al feest en blijheid!
En dan hier... het gedicht, zoals dat op de gevel geplaatst is...


Blond werd kleur
buren ontwijken
kijken uit ramen
sluiten de rijen

Natuurlijk hoopt de dichter, dat de regels over 10 jaar achterhaald zijn, want de integratie in de buurt verloopt nogal stroef.  
Henry: "Ik hoop, dat het in de toekomst beter wordt, maar nu hebben de verschillende bevolkingsgroepen hier onderling niet veel contact met elkaar."
Een kritische noot dus, daar op de muur van het Kattenburgerplein.

Na afloop is er champagne en zijn er aardbeien om de hoek bij Daan en Daan.

En ze leefden nog lang en gelukkig...

foto's Henry Kloostra en Marlou Witzel Uhl
.


15/06/2012

Het Leidsche Veer

.
Bij mij aan de overkant is een gezellig buurtcafé geopend: "Het Leidse Veer".
Buurvrouw Sylvia is barvrouw en heeft me uitgenodigd voor de opening.
Maar ja... ik zit in Friesland en dat gaat dus niet lukken.

"Een officiële mededeling: Geachte lezers het cafe "Het Leidse Veer" aan de Brouwersvaart 146 in Haarlem 
gaat op vrijdag 8 juni om 16.00 uur open. U is welkom."

Dus... de eerste de beste gelegenheid breng ik een bezoekje aan de buurtkroeg!
De verf is nog maar nauwelijks droog.
Er zit een man, die al 50 jaar in deze buurt woont en van elke hoek de geschiedenis weet. 
Dáár zat een slager en dáár een bakker.

Ik vind het een mooie naam, zo vlak bij de Leidse Vaart: 

"HET LEIDSE VEER" 


Het is mooi geworden: een soort van bruin café met een gezellige en gemoedelijke barvrouw.
Ze doet het goed, mijn buufje!!
Vanmorgen pas is de naam op het raam komen te staan:


Je moet de ladders en de vuilnisbak even wegdenken. Het is nog niet helemaal op orde, maar dat komt helemaal goed!
Sylvia en co: gefeliciteerd en heel veel succes!!


(foto's van Sylvia's Facebook geleend)

.

14/06/2012

Gebed zonder eind?

.
Al maanden word ik geterroriseerd door een pijnlijke kaak.
Of is het de kies?
Ik weet het zo langzamerhand niet meer...

In ieder geval: de pijnlijke kies is er uit gehaald. En ja hoor... er zat een ontsteking onder.
Dan denk je: nu zal alles wel overgaan...
Nee hoor! Weer pijn in het kakesement.
Tandarts zegt: doe maar een kuurtje, dus ... antibiotica.
Spoelen met waterstofperoxide.
Pijnstillers van de heftigste soort.

Grrrr!
En denk je dat het helpt???
Nee, hoor!


Vanmorgen zei de tandarts, dat er sequester deeltjes zijn achtergebleven na de extractie.
Snappie?!

Dus ik naar de kaakchirurg om die sequester deeltjes te laten verwijderen.

Dank je wel, Ellen, voor de support!


Bij de kaakchirurg in het Kennemer Gasthuis worden fotoos gemaakt van het hele gebit en de kaak helemaal rondom. 
De chirurg bekijkt de fotoos en ziet helemaal niets, nee... NIETS! onrechtmatigs.
Hij zegt, dattie wel kan gaan verdoven en een beetje schrapen, waar die ene kies heeft gezeten.
Maar ik heb er geen trek in.
De wond, die die ene getrokken kies heeft achtergelaten moet nog steeds helen en dat gaat een beetje langzaam.
Voilá het hele eieren eten.
Ik moet het toch nog even twee weken aankijken en als het dan nog allemaal niet te harden is, dan mag ik terug komen...
Zo... en nu hebben we het er niet meer over.
Basta!

foto's: internet
.




13/06/2012

Malle Babbe 30 jaar!

.

Over een uur of wat ga ik weer lekker de hele ochtend repeteren met mijn koor.
En weet je wat? Het koor bestaat dit jaar 30 jaar!  Dertig jaren met elkaar. 
Nou ben ik er nog niet zo lang bij, slechts 7 of 8 jaar, maar het voelt wel als 30. 
Volgende week zaterdag hebben we ons lustrumconcert.
We zijn al maanden aan het oefenen.
Deze week nog een extra repetitie en volgende week zelfs twee!
Alles uit het hoofd geleerd en geen regeltje verkeerd!!
Lees alles over het koor op de site en beluister wat fragmenten: 


vrouwenkoor malle babbe





Uit heel Nederland komen ze luisteren! Zelfs uit Orvelte...
Na afloop is er een borrel en daarna krijgt het koor een lustrum-etentje aangeboden door het bestuur.
Ik heb er nu al zin in...
Speciaal voor tijdens dat etentje heb ik een lied geschreven.
Want gezongen wordt er!

Voor de Haarlemmers: in de nieuwe "glossy" HLM staat een groot artikel over het koor.
Het blad is gratis te krijgen bij de bieb en bij het ABC en het VVV en ik heb het ook in een cafeetje zien liggen. 
Ik sta helaas niet op de foto omdat ik op de berg zat.
.


12/06/2012

Meneer Aap heeft kiespijn

.

Meneer Aap heeft kiespijn.
"Dat komt door het snoepen" zegt Vriendin.
"An me hoela", zegt meneer Aap, "ik snoep niet eens, hooguit een dropje per week".
De tandarts is er niet gerust op en zegt, dat de pijnlijke kies er uit moet...


Dat is nogal heftig. De kies, waar hij al jaren mee doet en die al die jaren braaf lekkere nootjes heeft fijngekauwd, moet er uit. 
Meneer Aap is er emotioneel onder. Hij heeft een traan op zijn wang. Maar hij ontspant zich en laat de kies er gedwee uittrekken.
Na verdoving natuurlijk. 
Want zonder verdoving springt-ie tegen het plafond of hangt-ie in de lamp.

Meneer Aap vindt het allemaal helemaal niks.
Zijn mooie sterke tanden doen het niet meer goed.
Vriendin zegt: "Doe toch een plastic eethoek!

"NEVER EVER!!!" roept Meneer Aap.

foto: internet

.



11/06/2012

Fryslân Boppe!

.
Met de hele mishpoge zaten we afgelopen weekeinde in een grote boerderij in Pingjum vlak over de Afsluitdijk in Friesland. Met z'n 28-en twee honden.
Een kleine impressie van het wel en wee...


We maken een poule voor de wedstrijd Denemarken -Nederland.
Wie wint de 15 euro?!
Ik niet blijkt later, en Henry al helemaal niet, want die dacht, dat Nederland met 7-1 zou winnen!
Maar enfin.
Vol goede moed starten ze met het Wilhelmus, in de hoop, dat de aanmoedigingen zullen helpen!


Nou niet dus... want daar is het doelpunt van de Denen.
Totale verslagenheid in de boerderie. Het is een tijdje heel stil. Maar dan komt de goeie zin er weer in en wordt er geroepen en gezongen en gestampt...
Dat laten we toch niet op ons zitten. Hup Holland Hup!
Maar mijn broer heeft er een zwaar hoofd in... 


Huntelaar had er eerder in gemoeten. En van der Vaart. Het gouden duo.
Maar nee, hoor Robben probeert alles alleen en overspelen is er niet bij. 
Je leest het al: ik heb geen verstand van voetballen. Maar ik vind het samen kijken wel heel erg leuk.
Helaas, het komt nooit meer goed. En uiteindelijk verliezen "we"...

Gelukkig is er eentje die nergens mee zit. Fryslân Boppe voor dit kleine grietje...

.

foto's: Henry Kloostra en Marlou Witzel Uhl


08/06/2012

Hoofddoek of sjaaltje

.
Ik vond vanmorgen twee fotoos van mezelf met een sjaaltje om.
Het was jaren geleden heel erg in om een sjaaltje te dragen. Kijk... dit zijn ze, van 1976.



Je droeg 'm soms als je geen zin had om je haar te wassen.
Of omdat ie mooi bij je kleding paste.
Of om je krulspelden te verbergen.
Het was heel gewoon en je werd ook heel gewoon beleefd behandeld als je de kroeg in ging voor een biertje, met je sjaaltje om.
Niemand keek er raar van op.
Je was juist hip, als je een sjaaltje droeg en hele hippe filmsterren droegen vaak een sjaaltje. Kijk maar naar Grace Kelly:


En wat dacht je van Jennifer Lopez:


Of Marilyn Monroe bij het inslaan van een bal voordat de wedstrijd begint. 
(Met die hakken kun je natuurlijk niet rennen...)



Of kijk eens naar dit topmodel tijdens een of andere modeshow:


En wat dacht je van een van de oudste portretten van een doodgewoon Nederlands meisje geschilderd door niemand minder dan Johannes Vermeer. Een schilderij, dat nog steeds jaarlijks duizenden bezoekers naar het Mauritshuis in Den Haag trekt.


Ik dacht... ik ga eens een foto van mezelf maken, met een sjaaltje om. Zou het mij nu nog steeds staan?
Of zou ik voor gek lopen? Ik weet het niet. Het is zo beladen tegenwoordig...
Vroeger droeg ik het vaak. En nu??? Nou vooruit, hier is het portret:



Kan het er mee door, of zeg je... hou toch op, doe normaal, mens! Zet toch een hoedje op! 
Dat kan ook. Dus ik denk dat ik dat maar doe... 
Ik ga het weekeind naar Friesland en ik neem dit hoedje mee:


foto's: internet, Marlou Witzel Uhl en bas Witzel.

.