01/04/2015

Georg Trakl

.
Toen ik vorig jaar een fietstocht door de mooie Oostenrijkse stad Salzburg maakte kwam ik een straatschrijfsel tegen.
Eigenlijk is het een raamschrijfsel. Een gedeelte uit een gedicht van de dichter Georg Trakl:



"Ik ben altijd treurig, als ik gelukkig ben! Is dat niet merkwaardig!"

Eind mei was er een literatuurfestival in de stad. Met lezingen, gesprekken en discussies over literatuur.
Elk jaar wordt dat festival gevierd met zang en dans...
Ik was er niet bij, maar heb nog wel deze tekst op een raam kunnen lezen, die ter ere van het festival was opgeplakt...

Deze dichter Georg Trakl, ooit (om precies te zijn 128 jaar geleden) in Salzburg geboren, werd slechts 27 jaar oud. 
Het was een moeilijke jongen, geobsedeerd door dood en narigheid. Hij studeerde voor apotheker, waarschijnlijk om aan opiaten te komen.
Maar goed, het leverde wel een flink aantal bijzondere gedichten op.
En ik snap nu ook de dichtregels op het raam, daar in Salzburg:


"Ik ben altijd treurig, als ik gelukkig ben! Is dat niet merkwaardig!"

Waarschijnlijk is hij nooit echt gelukkig geweest. 
Ook niet als hij had geweten, dat één van zijn gedichten in de Mirabell-tuin in Salzburg te lezen zou zijn...


Deze tekst lijkt wel op een nachtmerrie... Moeilijk leven van die jongen...




13 comments:

Wim said...

hij overleed aan een overdosis cocaïne. Het is niet geheel duidelijk of dit zelfmoord was (gezien zijn gedichten niet onwaarschijnlijk.

Marjolijn. said...

Moeilijk leven had die jongeman.
Dat was ook vast de reden waarom hij bijzondere dingen kon maken.

Mooie dag vandaag meis.
En ben maar gelukkig zonder treurig te zijn.

Jelle Droeviger said...

Dus aan het begin van de Eerste Wereldoorlog sloeg Georg Trakl de hand aan zichzelf...; mogelijk was hij bevreesd voor wat komen zou. ~ In onze tijd zou deze jonge man zómaar een verwarde co-piloot kunnen zijn.

Jelle Droeviger.

gerdaYD said...

Hij is dus een goed voorbeeld van de poète maudit. Heel gevoelige zielen kunnen soms het leven niet aan dus in zijn optiek is dit gedicht goed te begrijpen. Jammer dat hij zo vroeg uit het leven is gestapt, maar hij liet wel een mooie nalatenschap achter in de vorm van schitterende gedichten!
Fijne dag nog lieve Marlou en laat je niet kisten hé hihi.

klaproos said...

nee, :-) echt vrolijk maakt hij me niet...
och arme, misschien was er in zijn tijd geen goeie peut te vinden :-)

ik hoop dat zijn zieltje de rust heeft gevonden...
lijkt me vreselijk om altijd zo zwartgallig te zijn.. ik ben blij dat uit dat dal ben gekropen...

dag louzesnouze.

xxx

christiene said...

Als hij zou weten dat zijn gedichten nog gelezen worden....
zou hij misschien verdrietig zijn en een beetje gelukkig.
Maar los hier van wens ik jou Marlou een fijne dag.
liefs Christiene.

Lutje said...

gewoon een schrijfsel, het raakt bij mij meer dan een boek, daarom lees ik ze ook liever....het opent me de ogen, en als ik de reacties hier lees maakt het me weer wijzer

Sjoerd said...

Hij wist het ondanks alles in ieder geval mooi te verwoorden.

Annette said...

Het komt me wel bekend voor dat gevoel!
Shakti Gawain zegt in haar oneindige wijsheid dat van alle eigenschappen die er op de wereld ook in ons aanwezig zijn. Dat is moeilijk als je aan bepaalde mensen denkt. Maar de acceptatie van die woorden, dat weten schept tevredenheid.

Toedeloetje Marloutje :)

mirjam kakelbont said...

Zwaar leven had de jongeman. Of zag hij het zwaarder in dan het was? Dat kan ook. En anti-depressiva waren nog niet uitgevonden. Toch wel heel sneu...
Maar herinneringen aan hem die blijven en dat is mooi.
Leuk dat je de foto's genomen hebt!
Liefs en een knuffel <3
Kakelino

John said...

Ha Marlou,

Wat is het toch een enorm mooie taal hè.
Ik houd er van.
Leuk dat je hier vandaag deze woorden plaatst.

Doeg

די מריו said...

bijzonder is het zeker. Maar ik ben liever niet zo treurig.

Love Asalways
Di Mario

Albert y Mara said...

De vergelijking met de co-piloot Lubitz die 149 medemensen de dood in joeg gaat bij ons totaal mank. We werden er allebei triest van.
Van zijn gedicht werden we ook niet echt vrolijk.
Grtz Albert èn Mara